Autisme is een variatie op het menselijke brein. Ze werkt en verwerkt indrukken, informatie en prikkels op een andere manier dan dat – door de samenleving bepaalde neurotypische manier van denken – de meeste mensen doen. Maar wie denken er allemaal hetzelfde?
Denk jij hetzelfde als jouw partner, collega of ouders? Verschillende denkwijzen die voortkomen uit andere culturen vinden wij zelfs interessant!
Om maar even een voorbeeld te noemen: mensen in India zien de dood niet als iets negatiefs of een einde. Zij zien het als iets heiligs, een nieuwe reis en maken van een uitvaart een kleurrijk feest. Best interessant deze andere invalshoek, niet waar?
Ik heb een grote fascinatie voor Japan en haar cultuur. Hun omgangsnormen, gebruiken en eten is zó anders als dat wat wij in het westen kennen! Onze begroetingen ervaren zij als respectloos en ik weet dat het best een uitdaging is om hun omgangsnormen te doorgronden in het dagelijkse (en zaken-) leven. Maar staat de Japanse cultuur dan in de DSM 5, het handboek op basis waarvan een mentale stoornis wordt gediagnosticeerd? Ik denk het niet. Dit zien we als een cultuur diversiteit, of te wel variatie.
Moeten we de Japanners en hun denkwijze, cultuur en eigenschappen veranderen? Zij ze daarom niet geschikt voor werk? Of een opleiding?
Samenwerken met een Japans persoon vraagt interesse in elkaars denkwijze en gedragscodes. En daar rekening mee houden.
Net als bij autisme.
Autisme is op drie manieren te bekijken namelijk, als een defect, een ziekte of stoornis of als een eigenschap met een eigen ontwikkelingslijn.
Als je Autisme bekijkt vanuit de gedachte dat het een ziekte is, dan zal zij moeten worden ‘genezen’. Als je haar bekijkt vanuit een de gedachte dat het een defect is, dan is er niets meer aan te doen. Maar als je haar bekijkt vanuit een stuk ontwikkeling, vanuit meerdere leeftijden in 1 kinderlijfje en een andere informatie en prikkelverwerking, dan verandert het alles. Dan zijn het kinderen met een geweldige potentie, talenten, humor, gevoel en een eigen wijze!
En zoals met alles in het leven, heeft een eigenschap voor en nadelen. Dat geldt ook voor onze kracht, wat tegelijkertijd een valkuil kan zijn.
Aankijken als iemand tegen je praat, stilzitten, leren op een oude wijze, zijn allemaal gedragscodes en (ongeschreven) wetten van etiketten, normen en waarden. Het zegt niets over of een kind kan leren, misschien hoogbegaafd is, wel luistert of zijn best doet. Het zegt niets over onwil. Het maakt degene zonder autisme (noemen we iemand met een neurotypisch brein) ongemakkelijk omdat zij dat gedrag niet kunnen lezen. Maar het zegt niets over jou kind!
Juist kinderen met Autisme dwingen onze maatschappij haar denkbeelden over wie we moeten zijn en hoe we ons ‘moeten’ gedragen beter te bekijken. De tijd dat we allemaal hetzelfde moeten zijn heeft ervoor gezorgd dat vele volwassen mensen de verbinding met wie ze werkelijk zijn, zijn kwijtgeraakt. Ze weten niet meer wat ze echt vanuit hun hart zouden willen doen. Wel dat ze uitgeblust en doodmoe zijn van het dragen van een masker, het op de tenen lopen en voldoen aan de sociale verwachtingen die de omgeving aan ze stelt.
Wil jij ook jouw kind beter begrijpen, snappen waarom het bepaald gedrag laat zien? Wil jij ook jouw kind leren lezen, zodat je beter begrijpt wat er in jouw kind om gaat en het werkelijk nodig heeft?
Wil je nu stappen vooruit maken?
Stuur mij dan een mail op carina@carinalucassen.nl, dan kletsen we samen even verder.